Hoewel chloor een alomtegenwoordig en essentieel hulpmiddel is bij de waterbehandeling, heeft het een groot aantal potentiële gevolgen voor de gezondheid.
Waterchlorering is een cruciaal proces in de volksgezondheid en sanitaire voorzieningen en zorgt ervoor dat onze watervoorzieningen veilig zijn voor menselijk gebruik en consumptie. Het proces omvat de toevoeging van chloor of chloorverbindingen aan water. Dit kan verschillende doeleinden dienen, waaronder de desinfectie van drinkwater, de behandeling van afvalwater en het schoonhouden van zwembaden.
De geschiedenis van waterchlorering gaat terug tot het einde van de 19e eeuw, met de erkenning van de effectiviteit ervan bij het beheersen van door water overgedragen ziekten zoals cholera en tyfus. Het vermogen van chloor om een breed scala aan schadelijke micro-organismen en ziekteverwekkers te doden, waaronder bacteriën, virussen en protozoën, maakte het tot een essentieel instrument voor de volksgezondheid. Het gebruik ervan als ontsmettingsmiddel bij de waterbehandeling heeft een belangrijke rol gespeeld bij het verhogen van de menselijke levensverwachting door het verminderen van de incidentie van door water overgedragen ziekten.
Het chloreringsproces omvat een reactie tussen chloor en water om hypochloorzuur (HOCl) en zoutzuur (HCl) te vormen. Hypochloorzuur is een sterk oxidatiemiddel dat micro-organismen kan doden door hun celstructuren te vernietigen. Dit maakt chloor zo’n effectief ontsmettingsmiddel.
Chlorering bij waterbehandeling omvat meer dan alleen desinfectie. Het omvat ook:
-
Voorchlorering : dit omvat de toevoeging van chloor aan de waterbron of op het punt waar water de zuiveringsinstallatie binnenkomt. Het helpt bij het bestrijden van algen, het doden van bepaalde soorten bacteriën en virussen, het beheersen van smaken en geuren en het verwijderen van kleur.
-
Breekpuntchlorering : Dit is het punt waarop volledig aan de vraag naar chloor in het water is voldaan, wat betekent dat alle stoffen in het water die met chloor kunnen reageren, dit hebben gedaan. Nadat het breekpunt is bereikt, zal er extra chloor als residu in het water achterblijven, wat helpt te beschermen tegen mogelijke verontreiniging na de behandeling.
-
Superchlorering : dit is de toevoeging van chloor in hoeveelheden die aanzienlijk groter zijn dan het breekpunt. Dit wordt doorgaans gevolgd door dechlorering: het verwijderen van achtergebleven chloor voordat het water wordt gedistribueerd.
Chloor kan in verschillende vormen in het water worden gebracht, waaronder chloorgas, natriumhypochlorietoplossing en vast calciumhypochloriet. Elke vorm heeft zijn eigen voor- en nadelen, en de keuze hangt af van factoren als kosten, veiligheidsoverwegingen, gebruiksgemak, opslagvereisten en de specifieke omstandigheden van het te behandelen water.
De effectiviteit van chlorering kan worden beïnvloed door verschillende factoren, waaronder de pH van het water, de temperatuur, de contacttijd (de tijd dat het chloor in contact is met het water voordat het wordt gebruikt) en de concentratie van het toegevoegde chloor.
De krachtige desinfecterende eigenschappen hebben de prevalentie van door water overgebrachte ziekten zoals cholera en tyfus dramatisch verminderd. De aanwezigheid van chloor in ons drinkwater is echter niet zonder controverse en zorg.
De rol van chloor bij waterbehandeling
Waarom chloor wordt gebruikt
Chloor is een ongelooflijk effectief oxidatiemiddel. Dit betekent dat het de cellulaire structuur van bacteriën en andere watergedragen ziekteverwekkers kan binnendringen en deze kan neutraliseren. Het wijdverbreide gebruik van chloor bij waterbehandeling is grotendeels te danken aan de efficiëntie en kosteneffectiviteit ervan. Het is een van de snelste en meest betaalbare manieren om water op grote schaal veilig te maken voor menselijke consumptie.
Het gebruik van chloor gaat echter niet alleen over het doden van micro-organismen. Het dient ook om de groei van algen onder controle te houden, smaak- en geurproblemen te elimineren en verkleuring veroorzaakt door organische verbindingen in het water te verwijderen. Het is een veelzijdige tool waarmee we meerdere aspecten van de waterkwaliteit kunnen beheren.
Potentiële risico's van chloor
Het gebruik van chloor bij waterbehandeling is niet zonder potentiële nadelen. Wanneer chloor interageert met organisch materiaal in het water, vormt het desinfectiebijproducten (DBP's). Sommige van deze bijproducten, zoals trihalomethanen (THM's) en haloazijnzuren (HAA's), zijn in verband gebracht met verschillende gezondheidsproblemen.
Gezondheidseffecten van chloor en zijn bijproducten
Kortetermijneffecten
Op de korte termijn kan de consumptie van gechloreerd water mogelijk tot enkele negatieve gezondheidseffecten leiden. Deze effecten manifesteren zich vaak als problemen die verband houden met het spijsverteringsstelsel en de huid.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelt dat de consumptie van water met een hoog chloorgehalte kan leiden tot onmiddellijk ongemak, zoals irritatie van de ogen, neus en keel, evenals maagklachten, die zich kunnen uiten in de vorm van misselijkheid, braken, of buikkrampen 1 .
Daarnaast kan de chlorering van water leiden tot de vorming van bijproducten zoals trihalomethanen (THM's) en haloazijnzuren (HAA's) wanneer het reageert met organisch materiaal. Deze bijproducten zijn in verband gebracht met negatieve gevolgen voor de gezondheid, waaronder een verhoogd risico op bepaalde soorten kanker als ze gedurende een lange periode in grote hoeveelheden worden geconsumeerd.
Lange termijn effecten
De langetermijneffecten van de consumptie van chloorwater zijn het onderwerp geweest van verschillende onderzoeken. Uit een dergelijk onderzoek, uitgevoerd in Spanje, bleek dat langdurige blootstelling aan chloorwater zou kunnen leiden tot een verhoogd risico op blaaskanker. Dit risico is bijzonder hoog voor personen die langdurig gechloreerd kraanwater consumeren. Er wordt aangenomen dat dit te wijten is aan de THM's die in het water aanwezig zijn en die als kankerverwekkend voor de mens zijn geclassificeerd.
Een studie gepubliceerd in het "Journal of Environmental Sciences" vond ook een mogelijk verband tussen de consumptie van chloorwater en een verhoogd risico op colorectale kanker. De studie suggereerde dat het risico bijzonder hoog is voor personen die al meer dan 40 jaar chloorwater consumeren.
Bovendien kan langdurige blootstelling aan chloorwater ook tot ademhalingsproblemen leiden. Uit een onderzoek onder verschillende huishoudens bleek dat ademhalingssymptomen zoals niezen, een loopneus, hoesten en een beklemmend gevoel op de borst werden gemeld onder degenen die gechloreerd kraanwater gebruikten. Allergische symptomen zoals jeuk, roodheid van de huid en huiduitslag werden ook gemeld. Deze symptomen kwamen vaker voor in huishoudens die geen waterzuiveringsmethoden gebruikten.
Het is echter belangrijk op te merken dat deze effecten vaak in verband worden gebracht met water met een chloorgehalte dat de aanbevolen richtlijnen van gezondheidsorganisaties overschrijdt. De WHO stelt bijvoorbeeld de richtwaarde voor vrij restchloor in drinkwater vast op 5 mg/l, wat als beschermend voor de volksgezondheid wordt beschouwd.
Hoewel het noodzakelijk is om je bewust te zijn van deze potentiële risico's, is het ook van cruciaal belang om de rol van chloor bij de waterbehandeling te begrijpen. Chlorering is een veelgebruikte methode om water te desinfecteren en te beschermen tegen door water overgedragen ziekten. Zonder dit proces zou het risico op het oplopen van ziekten door vervuild water aanzienlijk groter zijn.
Minimaliseren van blootstelling aan chloor in drinkwater
Gebruik van waterfilters
Een van de meest effectieve manieren om de blootstelling aan chloor en de bijproducten ervan te verminderen, is het gebruik van een waterfilter. Deze apparaten werken door water door een of meer filtermedia te leiden, die verontreinigingen opvangen en verwijderen.
Kwaliteitswaterfilters kunnen niet alleen chloor verwijderen, maar ook de bijproducten ervan en een breed scala aan andere onzuiverheden. Dit kan resulteren in schoner, gezonder en beter smakend drinkwater.
Flessenwater
Hoewel het niet de meest milieuvriendelijke optie is vanwege het plastic afval dat het genereert, is flessenwater vaak chloorvrij omdat het een zuiveringsproces ondergaat. Zorg ervoor dat u het etiket controleert op de bron en de behandelingsmethode, want niet al het flessenwater is hetzelfde.
Bron- of bronwater
Afhankelijk van waar je woont, heb je mogelijk toegang tot een bron of een put. Dit water wordt op natuurlijke wijze door de aarde gefilterd en bevat doorgaans geen chloor. Het is echter belangrijk om het water te laten testen op andere verontreinigingen voordat het wordt geconsumeerd, omdat het nog steeds bacteriën, virussen of natuurlijk voorkomende chemicaliën kan bevatten.
De Sküma®-oplossing
Bij Sküma® begrijpen we het belang van schoon, gezond water. Ons innovatieve systeem gaat verder dan basisfiltratie. Het verwijdert niet alleen effectief onzuiverheden zoals chloor en zijn bijproducten dankzij het op omgekeerde osmose gebaseerde filtersysteem, maar voegt ook een aanpasbare mix van essentiële vitamines en mineralen toe die vaak ontbreken in onze voeding.
